اعتماد..

واژه ای پر معنا و پایه و اساس خیلی از روابط است . از لحظه تولد با در آغوش گرفتن مادر یاد میگیریم که میشود در این جا امن بود و ماند . و بعد از آن در کنار پدر و خواهر و برادر میتوان با اعتماد به آنان به امنیت، آرامش رسید. و با رشد این دایره گسترده تر شده و اقوام و دوستان و آشنایان و همسر و فرزندان خود نیز وارد این دایره میشوند.

و در مراحل مختلف زندگی افرادی هستند که به محض روبرو شدن با مشکلات و سختی ها یا شادی هایمان به سمت آنها میرویم چون آنها بودند و هستند که تنها مامن امن زندگیمان هستند و سعی میکنیم که آنها را در موفقیتهایمان شریک کنیم.

و امروزه در جامعه ای زندگی میکنیم که این واژه بسیار کمرنگ شده است و دیگر نمیتوان سر درون افراد را شناخت. نمیتوان به این افراد اعتماد کرد و در کنارشان آرامش را جست، نمیتوان اطمینان داشت که مامنی داری و میتوانی بر کمکشان حساب کنی .

در زندگی من نیز افرادی بوده اند که زمانیکه حجت زندگی من بودند و سخت است که این جمله رو بیان کردن " ولی دیگر نیستند "، سخت است در کنار افرادی زیستن که دیگر مورد اعتمادت نیستند و دیگر نمیتوانی به آنها اعتماد داشته باشی ...

اینگونه زیستن خیلی سخت است ...