1

خدایم ! میدونم که همیشه در کنارم بودی و هستی، ولی این دفعه بیشتر کنارم بشین ، باشه

خدایم! میدونم که همیشه دستام گرفتی و میگیری ، ولی این دفعه محکمتر بگیر ، باشه

خدایم! میدونم که همیشه خیلی باهام مهربونی و خواهی بود، ولی این دفعه بیشتر مهربون باش، باشه

خدایم! میدونم که میدونی تو دلم چه میگذره و من چقدر منتظر بودم، میدونی که آرزوی دومم در خانه ات این بود و امیدوارم الان  زمانش باشد، پس کمکم کن تا بیشتر از پیش عاشقت باشم و بمونم .

حرف آخر :

خدایم! این 24 ساعت بیشتر مواظبم باش، باشه؟

میدونم که هستی ،ولی خب استرس دارم.

اول شکلک رو گذاشتم که بدونی چقدر خجالت کشیدم .

افسانه " جومونگ"

اول صبح دارم با همکارم صحبت میکنیم که "خدماتی" وارد میشه میگه میدونین " افسانه جومونگ حقیقت داره ؟"

با خنده میگم : خودتون میگین " افسانه".

میگه : نه  حقیقت داره ، این شخص وجود داشته و جنگجو بوده و خیلی شجاع بوده و حکومتش در سرزمین "کره" بوده و بعد هم حدود 800 سال قدمت داشته و بعد توسط یه سری مهاجم از بین میره و جالبش اینه که قبر این آقای " جومونگ " در کره شمالی است .

همکارم میگه: خب حالا که چی؟ اصلاً بود و نبودش چه فرقی بحال ما میکنه .

میگم : آقای ... این یه سریاله که معلوم نیست حقیقت داره یا نه ؟

پی نوشت:

-         -  تا کی میخوایم بزرگان کشورهای دیگر رو بزرگ بشماریم و مال خودمون رو که این همه زحمت برای این سرزمین کشیدن رو از خاطر ببریم.

- از همه جالبتر این آقا چنان با تعصب از این " جومونگ" تعریف میکرد ، که انگار اونهم ایرانی است .

- یاد حرف بزرگی میافتم که میگه : " ایرانیها غریبه پرستن".

دلتنگی

زخمهای کهنه دوباره سر باز کردند و چقدر سخت است تحمل دوباره دردهای گذشته وهر چه فکر میکنی نمیدانی که به چه دلیلی اینگونه مجازات میشوی و تو فقط باید اشک بریزی و دوباره خود را سرزنش کنی ، چون دفاعی نداری در برابر این همه اتهامها ،  چون تو بیگناهی ، ولی نمی توانی اثباتش کنی.

خدایم نمیدانم که به کدامین گناه اینگونه عذابی نصیبم شده ، ولی دیگر تحملش سخت است و تنها همدم این لحظه ها اشکایی است که تو به من بخشیدی .

سپاس بخاطر بخشش این اشکا

دوست دیرینه

با اینکه در نزدیکی دریا زندگی میکنم ولی از تیر ماه به دیدارش نرفته ام ، به فکرش بودم و این چند هفته دلتنگی عجیبی برایش داشتم ولی نمیدانم چرا نمیشد که به دیدنش بروم. امروز بلاخره تونستم برای ساعتی در کنارش بنشینم و به صدای نجوای آرام  او گوش دهم ، دوستش دارم ، خودش نیز میداند ولی ازش میترسم ، نمیدانم چرا ؟

احساس میکنم که او نیز دوستم دارد ولی باید به او احترام بگذارم تا او در مقابلم آرام باشد و مرا در آبی خانه اش راه دهد و مرا از غمهایم رهایی دهد.

و تصاویر پائین مربوط به دوستم است.

امروز خودمو به بستنی مهمون کردم ، لذتی که بستنی در سرما داره عمرا در گرما داشته باشه.

رمزها

-رمز مرضی:  101010 رمز جدید پستهاست-  رمز متفاوت پست       5050       -        136465

- رمز لیلی مسلمی : بی کلام نوشتام: Ibrahim

- رمز تمشک خانومی : زندگینامه ها tttt4       - پست های معمولی     rrrrr5         -     kiwi

- رمز یادداشتهای خودم 1360